Verdrietig als je kinderen niet meer ter kerke gaan
We dachten dat we ze zo goed hadden opgevoed
Maar achteraf gezien, toch niet zo heel goed?
Toch hebben we als ouders ons best gedaan.

Een schuldgevoel achtervolgt ons nog vaak
Ze zijn gedoopt en in Gods verbond opgenomen
Kunnen ze aan Gods liefde en trouw ontkomen?
En steeds vragen we ons af: “Wat is de oorzaak”?

Geestelijk staan onze kinderen anders in het leven
Maar het blijven altijd onze kinderen
Dat kan niemand ons verhinderen
Ze zijn ons door God, de Heer gegeven.

Natuurlijk probeerden wij ons geloof over te dragen
We wilden onze kinderen graag voorgaan in’t geloven
Dat hebben wij indertijd bij hun doop mogen beloven
We wilden graag antwoorden op alle geloofsvragen.

Toch mogen we weten dat God ze nooit verlaat
Hij blijft hun namen in zijn handpalmen bewaren
Gods trouw en grote liefde is niet te evenaren
Hij blijft ook voor onze kinderen een toeverlaat..

Fedde Nicolai