Het blijft een droevige aangelegenheid
Wanneer wij bij een open graf staan
In alle eerbied en bescheidenheid
Wetende dat wij zelf ook eens zullen gaan.
Moeilijk, iemand te moeten achterlaten
Het geeft zo veel verdriet en pijn
Om je beminde te moeten loslaten
Te weten nooit meer samen te kunnen zijn.
Een begrafenis, we staan stil bij de dood
Maar het gewone leven gaat daarna door
Toch blijft het verdriet zo oneindig groot
Daar zijn geen troostende woorden voor.
Maar gelukkig is de dood niet het slot
Want we komen thuis bij de HEER
We mogen zingen voor de troon van God
In de hemel, daar zien we elkaar weer.
Fedde Nicolai