De lege plaats in het ouderlijk huis
Het doet zo’n pijn, die lege stoel
Waar vader altijd zat voor de “buis”
Het geeft zo’n verdrietig gevoel.
Het is alweer een hele poos geleden
Maar de mooie herinneringen blijven
Het heimwee is niet te omschrijven
Vaak wordt gedacht aan het verleden
Maar helaas, vader is er niet meer
En het grote gemis blijft zo voelbaar
Hij stond altijd voor z’n gezin klaar
Het zal nooit weer zo zijn als weleer.
De lege stoel in huis blijft onbemand
Maar God kent de pijn en het verdriet
Hij is er bij en vergeet Zijn kinderen niet
Hij houdt als Vader ze vast in Zijn hand.
Fedde Nicolai