Een merel zingt zijn hoogste lied
In de top van een hoge boom
Zonder enige vorm van schroom
Dat hoge plekje daar is zijn gebied.
Vanaf die plek laat hij zich vaak horen
En kijkt daarbij steeds alle kanten uit
Van oost naar west, van noord tot zuid
De zang van de merel kan mij bekoren.
Ik luister en bewonder zijn kunstig fluiten
Zijn heldere solozang ontroert mij
Zo zuiver, zo helder, vrolijk en blij
Het is net of hij zijn blijdschap wil uiten.
Daar word ik zelf ook vrolijk van
En zing in gedachten met de merel mee
Maar ik blijf luisteren, stil en gedwee
De merel, hij houdt mij in de ban.
Fedde Nicolai