Heel veel mensen zijn eenzaam
en zitten stil voor het raam.
Kijken met een droeve blik naar buiten,
waar de regen tikt tegen de ruiten.

Een grijze, trieste dag vandaag,
de tijd vordert maar gestaag.
Onrustig zijn mijn gedachten,
kan ik nog iemand verwachten?

Zou ik een gezellig praatje kunnen maken,
om zo uit mijn eenzaamheid te geraken ?
Sombere gedachten komen en gaan,
uit mijn oog vloeit een traan.

Zo gaat het de laatste tijd maar door,
is hier dan geen oplossing voor ?
Mensen vereenzamen in ons land,
dat deugt toch eigenlijk van geen kant ?

Omzien naar elkaar is een groot woord,
maar toch is dit iets zoals het hoort.
Een mens is een sociaal wezen,
die vaak de eenzaamheid zal vrezen.

Maar toch zijn wij nooit alleen,
als wij vragen “Heer waar dan heen”
De mensen laten het afweten,
maar God zal u nooit vergeten.

Hij houdt u bij de hand
en zet u nooit aan kant.
“Heer waar dan heen ?”
tot U alleen.

God kent uw eenzaamheid
en ziet wanneer u schreit.
Hij wil u niet alleen zien gaan,
Hij biedt u Zijn vriendschap aan.

U gaat niet alleen door het leven,
wanneer u God, uw hart wilt geven.
Hij wil uw eenzaamheid verlichten,
als ook u zich op Hem wilt richten.