Ze zijn al heel veel jaren samen
En ze waren gelukkig met elkaar
Maar, er kwam geen kinderschaar
Ze hadden zo gehoopt op erfgenamen.
Helaas, het mocht bij hun niet zo zijn
“Waarom anderen wel en zij niet?”
Stil verwerkten ze samen hun verdriet
Het gemis was groot en deed pijn.
Met één kind zouden ze al blij zijn geweest
Ze hadden er heel vaak om gebeden
En tegen hun onvervulde wens gestreden
Maar de onmacht voelden ze het meest.
Hun kinderwens ging niet in vervulling
Ze moeten het doen zonder nageslacht
Ze hadden het zo graag anders gedacht
Maar het werd een grote teleurstelling.
“Waarom anderen wel en zij niet?”
Dit blijft een onbeantwoorde vraag
Eén kind, ze wilden het zo graag
God weet van hun stil verdriet.
Fedde Nicolai