Ze hadden elkaar trouw beloofd
En wilden zich aan elkaar toewijden
Tot dat de dood hen eens zou scheiden
Maar de liefde was eerder gedoofd.

Ze gingen met veel moeite uit elkaar
Ook met pijn en verdriet in het hart
Het samenleven werd hen te benard
Ze maakten hun beloften niet waar.

Het is niet de wens van God, de Heer
Dat man en vrouw elkaar verlaten
En niet meer verder willen praten
Maar Gods liefde keert steeds weer.

God zal nimmer van ons scheiden
Hij houdt Zijn woord gestand
En houdt ons in Zijn sterke hand
In al ons verdriet en in ons lijden.

Ondanks ons menselijk falen
En ons menselijk onvermogen
Blijft God met ons bewogen
Ook in deze, toch diepe dalen.


Fedde Nicolai.

Wat kan het angstig zijn, storm op zee
De golven gaan dan steeds wild tekeer
En slaan tegen de rotsen heen en weer
De wind giert hevig met het water mee.

Al maar wilder wordt het bruisende water
Hoge schuimkoppen spatten tegen de rotsen
Je hoort en ziet de meters hoge golven klotsen
Het is een angst aanjagend geluid en geklater.

Zo kan de storm ook woeden in ons leven
Angstige gedachten slaan als golven op ons neer
We zijn dan verzeild geraakt in zwaar onweer
En kunnen hieraan haast geen weerstand geven.

Maar God onze rots, hij houdt ons vast
Hij wil niet hebben dat wij verdrinken
En in de donkere diepte zouden verzinken
Hij is onze sterkte en geeft ons houvast.

God kent de stormen in ons leven
Hij wil ons behoeden en bewaren
En haalt ons uit de woelige baren
Hij wil ons rust en vrede geven.

Fedde Nicolai

Wat kan het angstig zijn bij hevig onweer
Als de bliksem de donkere lucht verlicht
En aan huizen en bomen schade aanricht
Wie heeft er geen ontzag, het gaat zo tekeer.

We voelen ons dan zo nietig en klein
Bij het donderende geweld van de natuur
Gelukkig is het vaak maar van korte duur
En komt na storm en regen weer zonneschijn.

Soms kan het ook zo stormen in ons hart
En zijn we erg onrustig van binnen
We moeten angsten zien te overwinnen
Onze gedachten zijn dan zo verward.

Maar door storm en onweer heen
Mogen we weten dat God ons niet verlaat
Hij blijft ons aller steun en toeverlaat
Hij laat ons in ons leven nooit alleen.


Fedde Nicolai

Duizenden sneeuwvlokjes dwarrelen naar beneden
En toveren alles om in een smetteloos wit kleed
En pracht gezicht, maar het veroorzaakt wel leed
Zo iets gebeurt als de winter echt is ingetreden.

Maar afgezien daarvan, geeft het ook sfeer
En voor veel kleine kinderen is het een lust
Het schept vreugde, vrede en toch ook rust
Schilderachtige beelden vertonen zich weer.

Het is een bijzonder wonder in de natuur
Sneeuw hoort toch bij het winterseizoen?
Niemand die er ook maar iets aan kan doen
De sneeuw is er vaak maar van korte duur.

Zo heeft elk seizoen zijn bekoorlijkheid
Alleen sneeuw zien we niet heel vaak
Maar toch, zo nu en dan is het goed raak
En wordt er een mooie witte deken gespreid.


Fedde Nicolai

Sint Maarten, het lichtfeest voor de kinderen
Ze lopen met hun lichtjes door vele straten
Hun ouders houden hun kroost in de gaten
Zodat niemand hen zal kunnen hinderen.

Bij iedere deur zingen ze een toepasselijk lied
Vroeger bedelden ze om een appel of een peer
Maar dat doen ze tegenwoordig niet meer
Het gaat nu om het snoepgoed, dat is favoriet.

Sint Maarten was een goedheilig persoon
Hij gaf zijn halve winterjas aan een bedelaar
En deze was hem hiervoor zeer dankbaar
Mensen helpen, hij vond het heel gewoon.

Sint Maarten, een voorbeeld voor iedereen
Hij was met het lot van arme mensen begaan
Vertrouwde op God de Heer in zijn bestaan
Ging zijn eigen weg, maar was nooit alleen.



Fedde Nicolai