Als de woorden snel verdwijnen
In het lawaai van alledag
En je niet meer kunt hervinden
Wat je oog pas echt zag
Weet dan dat juist die Ene
Begrijpt wat je wilt zeggen.
Omdat Hij dikwijls zelf die woorden
in jouw mond al wilde leggen.
Worstel je door dikke mist.
En kom je er niet meer doorheen,
Weet dan dat Hij alles al wist.
Hij laat je nimmer meer alleen.

Bovenstaand gedichtje heb ik geschreven voor mijn lieve
Schoonpapa, toen hij ernstig ziek was, waaronder “Alzheimer”.
Kort hierna is hij overleden.
Ik hoop dat deze woorden tegelijk een troost mogen zijn, voor
alle mensen die in dezelfde omstandigheden verkeren.

Grietje Boersma-de Ruiter.