Het knallen van de zwepen
ze gaan dwars door me heen.
“Kruisig, kruisig Hem!”
riep ik met hen mee?

Het bloed uit al Uw wonden
zo weerloos als een lam
het honen en het spotten
het maakt me soms zo bang.

Waarom moest U dit dragen
waarom die helse pijn
waarom moest U zo eenzaam
van God verlaten zijn?

Waarom dronk U die beker
en ging hij niet voorbij
omdat U ons zo lief had
deed U dat ook voor mij?

Wat op Golgotha gebeurde
is te groot, ik begrijp het niet
het hart van God de Vader brak
toen Hij z’n eigen Zoon verliet.

Om ons nooit te hoeven verlaten
dat is genade, wonderlijk groot
dank U Jezus voor Uw lijden
en Uw overwinning uit de dood.


Dit gedicht heb ik gemaakt na het zien van
de mucical “Jesus Christ Superstar”,
die veel indruk op mij maakte.

www.myplaceofpeace.com
(Cobi van der Hoeven)

Ik zag een open deur, omringd door bloemen.
'k Ben benieuwd waar deze deur naar toeleidt.
Zouden er vogeltjes zijn en bijtjes zoemen?
Of...als ik er door heen ga, krijg ik dan spijt?

Het ziet er uitnodigend uit, ik wil mij verrassen.
Ik ben benieuwd wat ik daarachter zal vinden.
Ik denk aan veel zon en prachtige terrassen.
Maar ook aan koelte en rust onder oude linden.

Ik kan deze deur doorgaan, maar ook anderen.
Er zijn veel open deuren in ieders levensloop.
Elke deur kan je leven verrassend veranderen.
Niets is onmogelijk. Want er is altijd nog Hoop.

Ingezonden door Willy Haalboom
http://blog.seniorennet.be/metgezel

De kern van kerst..is dat niet Jezus? Die geboren werd klein en teer? Hij is het die verdient alle eer. Waar is toch de boodschap gebleven, dat zoveel mensen vreugde doet beleven. De betekenis is ons compleet ontgaan, waar is de mens met de kerstboodschap heen gegaan.
Eten, drinken en witte sneeuw is ons idee, wat moeten we er eigenlijk mee? Kaarten sturen en (commerciële) gezelligheid is dat nou echt ons idee van het uiten van eerbiedigheid?

Het is allemaal slechts een tijdelijke voldoening, dit was niet Gods zijn bedoeling. Het grootse geschenk ook onder de boom, is vrede of is dat een droom? Wij branden ons lichtje onbewust, zoekend naar een beetje rust? Jezus is ons enigste licht, wanneer krijgen we dat inzicht?

“Ere zij God”is wat wij zingen ”en vrede op aarde”, maar heeft het voor ons nog wel waarde? De vraag is waar het nu om gaat, niet of er genoeg eten in de koelkast staat. En of de CD speler het wel doet, is die gedachte goed? De kern is echter Jezus Christus moet je weten, dit beginnen we te vergeten. Aan extra vrije dagen, drukke tijd gezelligheid, vakantie en een boom is waar wij aan denken en wat zal ik de familie dit jaar schenken.

Maar wat betekent kerst nu echt? Ik citeer hier met het volste recht de waarheid die ons word gezegd:

“als ik aan kerst denk, denk ik aan de liefde van God. God geeft zijn zoon aan de wereld, zodat wij onze zonden niet hoeven te dragen. Dat doet Jezus voor ons. Aan kerst zie ik dat God van mij houd, dat is de reden dat ik het fijn vind om kerst te vieren. Gods genade is zonder voorbehoud!

Laten wij nu stoppen met de boom te versieren en het afschieten van pluizige dieren. Laat ons nu vieren het feest, samen met God de vader, Jezus Christus en de heilige geest!

Dit gedicht is ingezonden door Erna van Zetten. Ze heeft dit zelf gemaakt en het was haar eerste gedicht.
Ze heeft dit voor gedragen in een kerkdienst. Hierop kreeg ze veel positieve reacties.

Eva, je had de onwetendheid van een kind;
Je was er eigenlijk nog maar even;
het dramatisch gevolg was niet voorzien.
Gehoorzaamheid of straf, je wist niet wat het was.
Je plukte en we aten smakelijk, niets beseffend.
We waren jong en eeuwig zouden wij samenleven.

Ingezonden door Frans Kool

Waar zwakheid en weerbarstigheid elkaar bestrijden
in een ziekte op zoek naar evenwicht.
Met geloof in hulp van God zal ik dit dragen.
Mij geschiede naar uw woord.

De tijd door God gegeven, zal ik voleinden;
zolang dit aardse leven zich voltrekt.
Doorleefd gebed, gesterkt tot aan het einde
hoopvol wachtend tot ik samen val met Hem.

FRANS KOOL

Ik kom vaak tegen "stukken proza" in strofen neergezet, alsof hier van een gedicht sprake zou zijn. Goed gekozen woorden, diepzinnige woorden op een rijtje gezet en in strofe ingedeeld is naar mijn idee een gemakkelijke vorm van dichten. Echt rijmen volgens aa bb of ab ba schema geeft een extra complicatie en wordt daarom gemakzuchtig door den dichter vermeden. Althans zo begrijp ik de huidige dichters met de door hun gepresenteerde dichtvormsels.

“Als het zo simpel ligt kan ik ook wel dichten!”

Het is louter het moment afwachten en benutten van enige bevlogenheid en dan aan de gang gaan. Goed gekozen woorden met enige diepgang zullen me wel afgaan. Aldus de moed opgevat. Ik kreeg zomaar een inval op de eerste dag van 2007 waarvan bovenstaand een getuigenis. Geen zinnen op rijm (da's te moeilijk), maar wel wat er kennelijk voor mag doorgaan en gedicht mag heten. Titel van het "gedicht" is overgave. Het is mijn eersteling.}

Een hand op je schouder
Je bent niet alleen
Kijk maar eens naast je
Iemand gaat met je mee.

Hij helpt en bemoedigt
Hij staat je ter zij
Het is Jezus jouw Vriend
Hij is je steeds nabij.

Zo maar een glimlach
Van liefde naar jou
Zijn ogen vertellen:
Ik houd zo van jou !

Ik ken al jouw zorgen
Geef ze over aan mij
Ik wil je helpen dragen
Dat maakt jou weer vrij.

Mijn Hand op je schouder
Die jou teder drukt
Je hoeft niet alleen
Onder je zorgen gebukt.

Ik zal je dragen.

Voor heel veel mensen zijn de dagen soms moeilijk, omdat ze
een dierbare verloren hebben. En vooral op feestdagen voelt
men dit nog erger.
Maar onze Heer staat altijd naast je. Hij ziet al je verdriet en je bent
niet alleen. Hij draagt je.

Bovenstaand gedicht (Auteur onbekend) is ingezonden door Roeline.
De aanvullende woorden zijn ook van Roeline.