Depressie, een lastige kwaal
Niemand die het aan je ziet
Maar jij voelt je stil verdriet
Het verlamt je soms totaal.

Geen vreugde meer in ’t leven
Terwijl je anders zo fleurig was
En je altijd speelde voor grapjas
Waar is die blijheid gebleven ?

Het is erg moeilijk te verklaren
Dat je niet meer genieten kunt
Je zit in een dal, een dieptepunt
Het kan je zorg en onrust baren.

Mensen begrijpen je niet meer
Je ziet tegen elke nieuwe dag aan
En toch moet je weer verder gaan
Ook al heb je van alles een afkeer.

Meestal komt het wel weer goed
Vertrouw op God, Hij kent je nood
Zijn liefde is onuitsprekelijk groot
Hij wil je helpen, houdt dan moed.

Fedde Nicolai.

We praten niet graag over de dood
En toch moeten we eenmaal gaan
Wijs of dwaas, klein of groot
Niemand van ons ontkomt er aan.

De dood hoort bij het aardse leven
Maar we willen niet graag horen
Dat we ons leven moeten opgeven
Wanneer weten we niet van te voren.

Maar het zal zijn op God zijn tijd
Vaak als we het niet hadden verwacht
Daarom, wees te allen tijde bereid
Zowel bij de dag, als ook in de nacht.

Heer, wees met ons in de laatste uren
Zodat wij de dood niet hoeven te vrezen
Omdat ons leven hierna zal voortduren
En de dood niet het eindpunt zal wezen.

Maar dat wij altijd bij U mogen zijn
U mogen loven en prijzen voor altijd
Zonder zorgen, verdriet angst en pijn
Bij U Heer, in de hemelse heerlijkheid.

Fedde Nicolai

Wie raakt niet diep onder de indruk
Van wat God, de Heer geschapen heeft
De mens, de dieren en alles wat leeft
Alle wezens, groot of klein van stuk.

Het is niet te bevatten, Gods grootheid
Dat Hij alles zo wonder mooi heeft gemaakt
Zodat men hier nooit op uitgekeken raakt
Alles getuigt van Zijn grote majesteit.

Lucht en winden, zee en strand
De zon, maan en de sterrenpracht
God, de Schepper heeft dit bedacht
En houdt de wereld nog in stand.

Loof God, de Schepper van ’t heelal
Prijst Hem om zijn wijsheid en macht
Dat Hij de schepping heeft volbracht
Hij die was en is en er altijd wezen zal.

Fedde Nicolai

Kennen we nog, de smalle weg
Met hindernissen , moeilijk begaanbaar
Of kennen we heg nog steg
En vragen er niet meer naar.

De smalle weg, die leidt tot God
In tegenstelling tot de brede weg, vol pracht
Maar die niet leidt tot God, als slot
Op het einde van de smalle weg, is God die wacht.

De smalle weg, die leidt naar de hemel poort
Wie moedig doorloopt, zal eens het licht zien
Daar waar de zang der engelen wordt gehoord
En waar we elkaar weer zullen zien, misschien.

Dat we allen de smalle weg mogen bewandelen
De keuze van het smalle pad
Dat we naar Gods wil mogen handelen
Dan worden we niet moede noch mat.

Fedde Nicolai

Wat is de mens Heer, dat U hem gedenkt
U hebt hem bijna goddelijk verheven
U hebt hem gesteld boven alle aardse leven
U die de mens nog steeds Uw liefde schenkt.

Heer, U hebt de mens veel kennis gegeven
Het is te zien in de techniek van deze tijd
En steeds wordt dit nog weer uitgebreid
De mens is in vele moderne zaken bedreven.

Toch is de mens diep afhankelijk van U, o God
U die de aarde en de mens geschapen heeft
En U die nog steeds om Uw schepselen geeft
U, Heer onze God, blijft bewogen met ons lot.

Wij zijn klein, maar voor U van grote waarde
Eens zal een ieder voor U zich buigen,
En heel de aarde zal van Uw lof getuigen
Dank U Heer, dat U ons in Uw hart bewaarde.

Fedde Nicolai.

De wereld gaat eens voorbij op een dag
Geheel onverwacht, op de dag des Heeren
Maar wij weten wat Gods liefde vermag
Dat Hij dan alles ten goede zal doen keren.

De wereld gaat voorbij, niemand weet wanneer
Alleen God, onze Heer weet de dag en de tijd
Hij zal ons dan nabij zijn, steeds maar weer
In al zijn oneindige liefde, zorg en goedheid.

Wij danken U Heer, dat U nooit voorbij gaat
Dat wij niet met U aan het einde zijn
En dat U ons altijd in liefde gadeslaat
Dat wij aan het einde altijd bij U mogen zijn.

Eens zal een nieuwe hemel en aarde komen
Volmaakt, zoals het eenmaal is geweest
Een hemel en aarde om van te dromen
Geen angst en pijn meer, maar altijd feest.

Fedde Nicolai