De lucht is hemelsblauw.
Het zonnetje komt gauw.
Een goudgele lichtval.
Verwarmt de aarde overal.
Hoe heerlijk is ons leven.
Met zoveel moois omgeven.
Zelfs als er een wolkje verschijnt.
En het zonnetje even verdwijnt.
Al wordt het dan een beetje kil.
Ik vouw mijn handen, ben even stil.
Dank, dat ik zoveel goeds mag beleven.
Dat ik in Zijn schepping mag leven.

Hilly

God kan je boven alles uittillen
ver boven de hoogste top
die je zelf nooit zou kunnen beklimmen
maar wel samen met jouw God.

Je hoeft je armen slechts uit te strekken
zoals een kind naar zijn vader doet
Hij neemt je veilig in Zijn armen
en brengt je waar je wezen moet.

Hij zet je weer stevig neer
met beide benen op de grond
je staat er veilig en droog
als het water je tot aan de lippen komt.

Al beuken de golven om je heen
ze slaan gewoon kapot
tegen jouw Schuilplaats,
Vader God, onze sterke Rots.

Zie niet op de golven
maar richt je hoofd omhoog
dan zie je het licht weer gloren
en veranderen in een regenboog.

Cobi van der Hoeven-Zondag

omdat mijn hart zo leeg is
en ik verlang naar inhoud die echt telt
omdat mijn hoofd zo vol is
met dingen die je niet zo snel verteld

Ik kom tot U
omdat mijn huis zo koud is
als U er niet regeert
omdat ik ben gevallen
en het opstaan ben verleerd

Ik kom tot U
omdat mijn handen leeg zijn
maar met zoveel bagage op mijn rug
omdat ik Uw liefde wil ontvangen
ik wil en kan niet terug

Ik kom tot U
omdat ik zo moe en verward ben
door wat ik zag met mijn ogen
Uw hand tilt zachtjes mijn kin op
“Mijn kind hou je hoofd niet zo gebogen”.

Ik kom tot U
en U omarmt mij
Licht, Liefde, Vergeving, Hoop,
Ik kan er nauwelijks bij

Heer, Ik kom tot U!

Het is goed in het eigen hart te kijken
Nog even voor het slapen gaan
Of ik van dageraad tot avond
geen enkel hart heb zeer gedaan
Of ik aan liefdeloze mensen
geen woordje van liefde zei,
geen weemoed op een wezen lei,
Dan voel ik op mijn jonge lippen,
die goedheid lijkt een avondzoen
Het is goed in het eigen hart te kijken
En dan je ogen dicht te doen!

Ingezonden door Ankie de Jonge

Het knallen van de zwepen
ze gaan dwars door me heen.
“Kruisig, kruisig Hem!”
riep ik met hen mee?

Het bloed uit al Uw wonden
zo weerloos als een lam
het honen en het spotten
het maakt me soms zo bang.

Waarom moest U dit dragen
waarom die helse pijn
waarom moest U zo eenzaam
van God verlaten zijn?

Waarom dronk U die beker
en ging hij niet voorbij
omdat U ons zo lief had
deed U dat ook voor mij?

Wat op Golgotha gebeurde
is te groot, ik begrijp het niet
het hart van God de Vader brak
toen Hij z’n eigen Zoon verliet.

Om ons nooit te hoeven verlaten
dat is genade, wonderlijk groot
dank U Jezus voor Uw lijden
en Uw overwinning uit de dood.

www.myplaceofpeace.com
(Cobi van der Hoeven)

Ingezonden door Mieke Mantel