Tot onze spijt moeten we u melden dat Fedde Nicolai op maandag 2 juli 2018 is overleden.
Hij heeft met veel passie en liefde de gedichten geschreven.
Op https://fedde-nicolai.christelijkegedichtensite.nl zullen zijn gedichten en werken ter dankbare nagedachtenis aan hem blijven voortbestaan.
Gré Nicolai- Meijer, echtgenote van wijlen Fedde Nicolai.
Hier staan ingezonden gedichten.
Dit hoeven niet beslist religieuze gedichten te zijn, maar wel liefst gedichten met een zekere strekking.
Er worden zoveel lichtjes
in stilte aangestoken,
wanneer de kerstfeestdagen
opnieuw zijn aangebroken.
Ik zou wel eens bij enk’len
naar binnen willen kijken,
waarvan ik weet dat smart’lijk
hun samenzijn moest wijken.
Zij neuriet zacht een wijsje
en laat met beide handen,
wat trillend en onzeker
een oude kaars ontbranden.
De kind’ren zijn in Spanje.
”Maar Ma, we bellen even!”
Ze pakt hun kaart nadenkend
met vingers die zacht beven.
Hij is het derde jaar nu
alleen en zonder vrienden.
Het kerstfeest op teevee
is niet zo voor slechtzienden.
Voor ’t slapengaan hoort hij nog
met veel herinneringen,
hoe koren ’t Kind aanbidden
en over herders zingen.
Misschien dat wij een kaarsje
op zulken kunnen richten
door met een warme geste
’t alleenzijn te verlichten.
De glans die wij hun schenken
zal in ons reflecteren.
Wat kan het dan een feest zijn
het Kindje zo te eren!
Frits Deubel
Ik ben echt als een vogel, kwetsbaar en teer
'k zou willen zeggen, ik kan haast niet meer.
Vogels die ziek zijn laten dat nooit merken
Want hun leefrecht is alleen voor de sterken
Ze pikken ze dood wil je dat wel geloven
Daarom die houding, 't is hun eer te boven
Bij leven te sterven, dat is het niet waard
Zij pikken dus graantjes en doen heel bedaard
Ik ?…..ik ben een mens en kan mij het wat schelen,
erbij zijn als de buit valt te verdelen.
Altijd de schuld en waarvoor
Omdat ik ”hen” niet toebehoor?
Nee,dan jij…… jij bent wel heel bijzonder,
Dat had ik echt wel door
en denk waarom God, Why...
blindelings geloven,
ik droom na lange tijd en kom ik dit te boven?
Wees wel mijn vriend, ik heb je nodig
Eva Mensch
Ik zag haar springen,
huppelen, zingen,
tussen sprieten, bloemen
en hoorde haar lach.
Ik zag haar snel bukken,
klaprozen plukken,
verwonderd kijkend,
ze wist niet wat ze zag.
Die prachtige kleuren,
heerlijke geuren,
stralend bekeek ze
haar prachtig boeket.
ze kwam aangelopen,
met stralende ogen,
mijn kleine prinsesje
en wat had ze een pret.
Dit kind zo bijzonder,
voor mij een wonder,
door God geschapen,
stond ineens heel dichtbij.
Haar hand uitgestoken,
met fleurige rozen,
zei met heldere stem,
die krijg je van mij.
U alleen kent mijn hart
U alleen weet wie ik ben
U alleen weet wat ik moet doen
U alleen kent mijn doel
Ik kan alleen maar bidden
de bijbel lezen en vragen
om Uw raad en troost
en kijken naar de dingen om mij heen
Ik wil komen tot U
ik wil weten wie ik ben
en wat ik voor U kan doen
ik wil lopen op Uw pad
Heer dat kan ik niet alleen
maar ik zoek antwoorden
en vooral uw hulp
Heer wilt U mij dat geven?
Ingezonden door Mieke.
Het werken is gedaan
de nacht gaat komen
waar de sterren verschijnen
fluisteren nog even de bomen
het ruisende water verstilt
de bloemen gaan zich sluiten
geluiden verstommen
vogels staken hun fluiten,
dan is de dag ten einde
en buig ik mij voor U neer
dank voor uw nabijheid,
voor uw leiding Heer,
wil in liefde over ons waken
omring ons met uw zorgen
geef een diepe, rustige slaap
tot aan de nieuwe morgen.
Agatha Reurich
Wat de toekomst mij zal brengen
Ik wil het leggen in uw handen
Hoelang mijn weg nog is
Houd mijn leven in uw handen
leer mij uw naam benoemen
Leid mij door uw vaste handen
Wees mijn Gids in donk're uren
Draag mij door uw vaste handen
Blijf bij mij Heer, als de avond valt
Laat mij mogen vallen in uw handen
Opdat 'k voor eeuwig en altijd
Mag zijn geborgen in uw handen.
Agatha Reurich.
ZOEK op internet
Gedichten (nieuw)
Ingezonden gedichten (nieuw)
Bezoekers
Vandaag: 214
Gisteren: 286
Week: 777
Maand: 4715
Alle bezoekers: 420755