Als de woorden snel verdwijnen
In het lawaai van alledag
En je niet meer kunt hervinden
Wat je oog pas echt zag
Weet dan dat juist die Ene
Begrijpt wat je wilt zeggen.
Omdat Hij dikwijls zelf die woorden
in jouw mond al wilde leggen.
Worstel je door dikke mist.
En kom je er niet meer doorheen,
Weet dan dat Hij alles al wist.
Hij laat je nimmer meer alleen.

Bovenstaand gedichtje heb ik geschreven voor mijn lieve
Schoonpapa, toen hij ernstig ziek was, waaronder “Alzheimer”.
Kort hierna is hij overleden.
Ik hoop dat deze woorden tegelijk een troost mogen zijn, voor
alle mensen die in dezelfde omstandigheden verkeren.

Grietje Boersma-de Ruiter.

Eva, je had de onwetendheid van een kind;
Je was er eigenlijk nog maar even;
het dramatisch gevolg was niet voorzien.
Gehoorzaamheid of straf, je wist niet wat het was.
Je plukte en we aten smakelijk, niets beseffend.
We waren jong en eeuwig zouden wij samenleven.

Ingezonden door Frans Kool

Mijn periode als kerkenraadslid is voorbij
Vandaag neem ik dus al weer afscheid
Na een toch wel lange, maar mooie tijd
Die wel bijzonder leerzaam was voor mij.

Dankbaar ben ik, dat ik dit werk mocht doen
Het is niet altijd even gemakkelijk geweest
Maar ik kreeg de kracht door de H. Geest
Daardoor kon ik aan deze mooie taak voldoen.

Ik wens de nieuw ambtsdragers veel sterkte toe
Bij het bijzondere werk hetgeen u wacht
Dat door God de Heer u is toe gedacht
En dat wel eens moeilijk zal zijn, zo af en toe.

Maar fijn dat u allen toch “ja”hebt gezegd
Zodat het kerkenwerk weer door kan gaan
En dat u voor de gemeente klaar mag staan
We mogen dit zien als een groot voorrecht.

Want het is vaak moeilijk mensen te vinden
Die in de kerkenraad zitting willen nemen
En aan het kerkelijk leven willen deelnemen
Men wil zich vaak niet aan iets verbinden.

Ik maak mij daarover wel eens zorgen
Maar we weten, God houdt Zijn kerk in stand
En gaan vertrouwend verder aan Zijn hand
In Zijn hand zijn wij voor altijd geborgen.

Fedde Nicolai

Onderstaand gedicht heb ik gemaakt op verzoek van iemand van een PKN gemeente, die afscheid nam als kerkenraadslid. Dit om voor te lezen in een kerkdienst, waarin nieuwe ambtsdragers werden bevestigd en afscheid werd genomen van de afgetreden kerkenraadsleden.
Fedde Nicolai

Vandaag was ik bij zus Geesje op bezoek,
zij zat aan tafel met een gehoorleesboek.
Een weekje verblijven in het ziekenhuis
met aan haar lichaam een draineerbuis.

Een operatie heeft ze moeten ondergaan
iedereen was met haar begaan.
Een fikse navelbreuk deed zich voor
maar ging er niet aan onderdoor.

De wond is langzamerhand aan het helen,
helaas niet alle lichaamsdelen.
De lever krijgt steeds meer kuren,
hierdoor wisselt ook haar lichaamstemperaturen.

Zij laat de moed niet zakken
ook al heeft ze last van ongemakken.
Zij is optimist van aard
en dat is heel wat waard.

We kijken uit het raam
en zien daar een hemellichaam.
De zon met zijn prachtige kleuren
dat leidt tot goed gehumeurde.

Ook de Martinitoren staat te prijken
te zien vanuit alle stadswijken.
Dat is genieten, ook al ben je ziek
en zit je regelmatig in de Polikliniek.

Lieve zus, het ga je goed
kop 'd er veur, houdt moed.
Je bent een koningskind,
door de Hemelvader bemint.

(Grietje, 19 febr. 2006)

Jouw warme liefde heeft ons bij elkaar gebracht.
En deze bijzondere liefde geeft ons nu de kracht.
Met jou hebben wij elkaar in harmonie gevonden.
Door jou blijven wij altijd met elkaar verbonden.
Wij zullen niet vergeten wat je deed en wat je zei.
In onze gedachten en woorden ben jij er altijd bij.
Jouw schakel werd verbroken, maar niet weggegooid.
De cirkel van liefde is rond en verbreekt daarom nooit!
Auteur: Willy Kersseboom

www.gedichtenhoekje.nl
http://blog.seniorennet.be/metgezel

Willy Kersseboom:

hallo Fedde

dit gedicht heeft bijzondere waarde, want het gaat over vriendschap
we zijn een groepje vrienden, samengebracht door anja, verbonden met elkaar door haar liefde
Anja is vorig jaar overleden
in dit gedicht wil ik aangeven dat zij door ons niet vergeten zal worden, dat haar schakel wel verbroken is door de dood, maar dat zij in onze herinnering liefdevol zal blijven bestaan.

De Heer zal voor mij strijden
dus ben ik stil in Hem.
De Heer zal voor mij strijden,
ik luister, naar Zijn stem.
Al is de weg verborgen.
Ik zie mijn Heiland staan.
Hij wenkt mij om te volgen
waar Hij mij voor zal gaan.

Zijn op de weg gevaren,
Hij is het eerst daarbij.
' k Ben veilig in Zijn hoede ;
vol trouw bewaakt Hij mij.
De vijand is verslagen
door Hem, de sterke Held.
' k Weet : als ik stil wil volgen,
dat Hij mij vergezelt.

Ja, voor en aan mijn zijde
en achter , mij is Hij.
Zijn liefde zorgt voor mij.
Al is de zee dan voor me
en zie ik nog geen pad,
ik zal Gods heil aanschouwen.
Hij heeft min hand gevat !

Ik weet waar 't pad zal eindigen :
bij Hem in heerlijkheid.
Daar zal ik eeuwig rusten
na aardse zorg en strijd.
Heer Jezus, houd mijn ogen
steeds op het doel gericht.
Al weet ik dan de weg niet,
Ik zie Uw aanwezigheid.

Auteur: N. Otgaar

Dit gedicht spreekt mij aan omdat ik weet, dat ik weet, dat ik weet, dat de Here voor mij strijd. Ik moet slechts de stem van God goed verstaan en doen wat Hij zegt. Ik hoef voor niets te vrezen, want volmaakte liefde drijft elke vrees uit. En God houdt mijn hand vast. Ik strek mijn handen naar Hem uit, en ik weet dat ik veilig geborgen ben in Zijn hand.
Bovenstaand gedicht is ingezonden door:

Oldwine Wongsoredjo.